Senność i tęsknota

Wczoraj wieczorem wypiłam dwa piwa i wzięłam na noc leki. Coś musiałam pomieszać, bo obudziłam się dopiero przed dziewiątą. Mało tego, byłam na tyle nieprzytomna , że po jakimś czasie znów się położyłam i tak przespałam do czwartej po południu. Do pracy nie poszłam. Nie dałam rady. Poza tym kiedy obudziłam się rano byłam pełna jakiejś takiej nieprzychylności w kierunku P. Nie wiem o co mi chodziło.

P. zajrzał do mnie po pracy, ponieważ napisałam mu, że śpię cały dzień i nie wiem co się dzieje. Czułam się naprawdę dziwnie. Kiedy przyszedł moje uczucia do niego były przyjazne i stabilne. Jedynie ta okropna senność. Lubię go. Sprawia mi przyjemność obcowanie z nim. Tylko jak widać czasem pojawia się ta borderlajnowa chwiejność.

W środę wreszcie wizyta u doktor Sz. Opowiem jej wszystko. Pewnie będzie znów namawiać mnie na terapię. Ok. Powiem jej żebyśmy jeszcze poczekały. Poza tym trzeba mieć za co iść na tę terapię.

Myślę, że czekanie z terapią jest ok. Nie zachowuję się przecież jakoś tragicznie. Samopoczucie raczej w normie. Fakt, że ostatnio byłam na dość dużej górce. Kilka godzin snu na dobę to mało. Nie wiem czy to była hipomania ale w sobotę i niedzielę siedziałam i pracowałam. Miałam mnóstwo pomysłów na to co możemy zrobić przy naszym projekcie. Tak czy owak chyba już obniżyłam lot. Zresztą zobaczymy jutro.

Teraz siedzę i tęsknie za P. Wydaje się być naprawdę wyjątkowy. Chcemy wybrać się na wspólny urlop.
Wyjazd troszkę mnie przeraża, bo przecież przez lata nigdzie nie wyjeżdżałam. Marzę jednak o jakimś cichym, spokojnym miejscu. Wiejskich drogach, leśnych ścieżkach, wodzie.

Czy pisałam już, że bardzo tęsknię za P? :) Tęsknię...