Znalazłam w Warszawie grupę wsparcia dla osób z ChAD, ich rodziny i bliskich, prowadzoną w ramach Stowarzyszenia Aktywnie przeciw depresji. Grupa spotyka się w pierwszą środę miesiąca. Napisałam do nich wczoraj z pytaniem czy mogę się pojawić w przyszłą środę, oraz zapytałam,czy dysponują jakąś informacją o istnieniu grupy samopomocowej lub wolontariatu dla osób w depresji. A jeśli nie, to czy byliby zainteresowani utworzeniem pod egidą stowarzyszenia takiej grupy samopomocowej.
Opisałam krótko moją sytuację z zeszłego lata, gdy byłam w depresji i nie mogąc liczyć na pomoc, co też wynikało ze wstydu pokazania się w opłakanym stanie, wydałam swoje i tak niewielkie oszczędności na opłacenie terapii kryzysowej i osoby sprzątającej, która choćby przez to, że pojawiła się w moim domu i wprowadziła do niego jakiś ruch i porządek, pomogła mi stanąć na nogi, nawet nie wiedząc o tym, że jestem chora.
Zadeklarowałam w mailu do stowarzyszenia, chęć niesienia pomocy osobom na terenie Warszawy, w miarę mojego zdrowia i możliwości. Chętnie pomogę w zakupach, przygotowaniu posiłku, dotrzymaniu towarzystwa, czy w drobnych porządkach.
Bardzo szybko otrzymałam odpowiedź, że zapraszają mnie na grupę, a temat grupy samopomocowej wydaje się bardzo ciekawy i zaproponowano bym ten temat wniosła na grupę.
Po powrocie z Liverpoolu mój nastrój znów się znacznie obniżył, to również dlatego, że wyjazd wymagał ode nie ogromnej mobilizacji.
Wczoraj zaczęłam szukać pomocy prowadzonej w ramach jakiejś fundacji i tak trafiłam na stronę stowarzyszenia.
Na wczorajszej psychoedukacji omawiałyśmy objawy depresji i z analizy mojego stanu i czasu trwania tego stanu wyszło, że pojawiło się co najmniej pięć czynników (objawów) w czasie dłuższym niż dwa tygodnie, co stanowi podstawę do stwierdzenia epizodu depresji i tę informację mogę również przekazać mojej lekarce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz