Przepraszam, że więcej nie mogę

Późnym popołudniem, po informacji o pobiciu mojej siostrzenicy przez jej męża, o tym do jakiego stopnia została pobita, mój nastrój z błyskotliwego pędu przeszedł w bardziej histeryczny i tu już zaczęłam poważnie męczyć się z chwiejnością, ale tempo nadal zawrotne.

Najgorsza ta niemoc i mogłabym teraz całą emocjonalność scedować na tę sprawę, a także na inne, i już byłam temu bliska. W jednej chwili dotarłam do specjalistów z Polish Psychologists' Association (PPA), przedstawiłam im problem, jutro będzie się kontaktował ze mną już z któryś z ich psychologów. Jestem w stanie przekopać całą Anglię, co tam Anglię. Jeśli gdzieś we wszechświecie jest ktoś kto potrzebuje pomocy to zapewniam, że jestem w stanie zrobić dużo!
W żaden jednak sposób nie potrafię ulżyć sobie.

Zadzwonili dzisiaj z  ZUS-u. W środę mam komisję. Wszystko w tak krótkim czasie. Przecież zdrowy człowiek by z tym wszystkim zwariował.

Wciąż  nie rozumiem, jak to się dzieje w mojej głowie, że tak wszystko zaczyna się bardzo szybko dziać. To jest taki pęd, że nie jestem już w stanie świadomie wyłapywać tych wszystkich bodźców, które odbieram wewnątrz i zewnątrz. To tak jakbym była jakąś maszyną.

Mogłabym to, to uczucie, przed którym uciekam nazwać, ale nie mogę. Nie mogę na nie pozwolić.
Ani by o nim myśleć, a już na pewno by czuć.

Minie to. Ile jeszcze tak będę mogła? Dzień? Dwa? Aż się zajadę. Potem dół a potem na dwoje babka wróżyła.

Nic nie mogę. Umyć się, wziąć leków, usiąść bezczynnie. Książka, film, nic na spokojnie.
Na szczęście w między czasie padł mi net i wtedy zauważyłam, że jest noc, cisza wokół. Nic, kompletnie nic się nie dzieje, a ja miliony galaktyk stąd. I rozmawiam gdzieś z jakimiś ludźmi o czymś.
I jeszcze chwila a poruszę niebo i ziemię i nie tylko psychologów z PPA. Jestem w stanie ściągnąć nawet wojsko i rozpętać kolejną wojnę światową w celu ratowania mojej siostrzenicy, która zapewne jest w podłym stanie, ale jej życie nie jest zagrożone, ma jakieś wsparcie a męża eksmitowano z domu i nałożono zakaz zbliżania się.

Tak trudno jest mi w tym stanie ocenić, co jest ważne a co nie.
Co prawdziwe.

Muszę wyłączyć komputer. To nie ma sensu. Zajadę się.

Jak on mógł ją tak pobić kurwa....