Wieś

A jakby tak pomarzyć o czymś dobrym? Marzy mi się święty spokój i cichy słoneczny poranek. Zapach kwiatów, śpiew ptaków. Idę sobie po kwiecistej łące. I to słońce takie ciepłe i jeszcze rosa na trawie. Jestem na swojej wsi. Dużo tam pięknych miejsc. Duża rzeka i lasy i łąki i pola. Wieś rozrzucona trochę tu trochę tam. Na środku wsi sklep, mały sklepik. Właśnie przywieźli chleb z piekarni. Pod sklepem ustawiła się kolejka ludzi. Stoją wszyscy, dyskutują żywo. Co ta Hryciowa tyle chleba bierze a nie zamawiała. Jak tyle bierze to powinna była wcześniej na zeszyt się zapisać. Dzieci do niej przyjeżdżają. Syn aż ze Szczecina z synową i z dziećmi. Bo teraz na mojej wsi są wakacje, i prawie w każdym domu pełno ludzi. Z rana jadą wszyscy na łąki na pola a wieczorem biesiadują sobie, to nad rzekę pójdą.

Wakacje na wsi były rzeczą najpiękniejszą. Bo wtedy było nas dzieci bardzo dużo. Z całej polski, jak tak się wszyscy zjechali. Mieliśmy swoje szałasy w lesie. Wykopane w ziemi i przykryte deskami i gałęźmi. A nad rzekę jeździliśmy na kilka samochodów. Zwłaszcza w niedzielę już od rana siedzieliśmy na wodą i był piknik i ognisko i różne zabawy. I nad tą rzeką ciągnęły się pastwiska, na których pasły się owce i krowy. Owce pasł stary Jan, co to nam dzieciom robił fujarki z wierzbiny. I one grały a jakże. Tylko stary Jan nierówno już z tej starości miał pod kopułą, to jak się szło prosić o fujarkę czy gwizdek to Jan koniecznie nas dziewczynki chciał poklepać tu i ówdzie. Uciekałyśmy od niego ale w sumie to się z niego śmiałyśmy.

A wieczorem jak krowy wracały z pastwiska to zaraz potem po całej wsi unosił się zapach świeżego mleka.
I my dzieci staliśmy, każde ze swoim kubkiem i moja mama doiła każdemu do tego kubka krowę. I to mleko takie z pianką było i takie pyszne. A jak jeszcze truskawek z tym mlekiem się utarło, albo świeżą pajdę chleba ze śmietaną i cukrem. Mmmm. Rarytas.

Wieczorem rodzice,ciotki i wójkowie robili ognisko. Były pieczone ziemniaki i inne pyszności. I muzyka z magnetofonu i duży biesiadny stół i nad nim lampka żeby komary leciały do światła nie do nas.

No i my dzieci zawsze przedstawialiśmy rodzicom jakieś teatrzyki, jakieś skecze a ci słuchali nas i się zanosili śmiechem. I był to czas wesoły, o którym nie wiem czemu nie piszę a przecież takich dni było sporo. Bardzo dużo.

Piękna ta moja wieś była. Piękna. Tam był mój dom. Mój jedyny dom...