O bliskości

"Ciociu ja to bym bardzo chciała żebyś się zakochała, żebyś kogoś miała, i żebyś była szczęśliwa. Należy Ci się, bo zawsze to tylko byś wszystkim pomagała a sama o sobie nie myślisz."

- Tak napisała dzisiaj do mnie moja siostrzenica, kiedy wspomniałam jej, że ostatnio, pojawił się ktoś w moim życiu, kto w zdumiewający dla mnie sposób przyciąga moją uwagę.

Jestem BPD, u mnie do tej pory wszystkie znajomości odbywały się szybko. Zachwyt, eskalacja, eksploatacja, zmęczenie, znużenie, ucieczka.
Nie chcę już tak dłużej. Jeśli wyniosłam coś z mojej terapii, to chciałabym by była to umiejętność utrzymania relacji. Tak jak to robię w mojej pracy. Mam niesamowitą zdolność utrzymywania relacji z klientami. Zdarza się, że zaprzyjaźniam się z nimi.

Boję się. Tak dużo obaw we mnie. Bliskość wydaje się być dla mnie nie do przeskoczenia.
Proszę napiszcie jak to powinno wyglądać. Jak znaleźć w tym równowagę? Jak panować nad emocjami i nie nadużywać ich, by się z nich nie wypstrykać?

Obiecałam sobie, że już nigdy nikogo nie skrzywdzę. Nie wolno mi.