Pies ogrodnika

Zdarzył mi się dzisiaj melodramat. Nie będę się rozpisywać, wróciłam z imprezy z T. i jego przyjaciółmi. Była tam pewna młoda dziewczyna. T. kręcił się koło niej cały wieczór. Adorował ją, przytulał, całował. W którymś momencie, gdy ona odeszła on przysunął się do mnie i powiedział: "wiesz w sumie to cały czas Cię kocham i zawsze będę."

Nie mam w sobie siły na to by pisać więcej. Ja też go kiedyś bardzo kochałam, ale teraz naprawdę nie mam go za co kochać. Nie znoszę tego jego babiarstwa. Nie znoszę tej płycizny, która nawet jeśli jest jakąś maską, to przeraża mnie.

Miałam go dzisiaj przenocować. Całe szczęście został z tą dziewczyną. Trochę mnie to boli, trochę jest mi przykro, że nie miał takiej potrzeby być bliżej mnie. Z drugiej strony, gdybym odrzuciła go po raz trzeci, a tak by się stało, okazałabym się wredną suką a tak jestem tylko psem ogrodnika.

Czego ja chcę? Czego ja szukam w mężczyznach? Potwierdzenia, że jestem w jakimś sensie atrakcyjna? Że mogę się podobać, mogę być ciekawa?

Chyba tak. Jestem szalenie zakompleksiona. Mam wrażenie, że nikomu na mnie nie zależy. Teraz tak myślę ale to pewnie przez ten dzisiejszy wieczór.

Idę spać smutna. Na szczęście jutro nowy dzień.